مَره چندین دستگاه تجزیه
حرکت را طراحی و بدین وسیله، روش گرافیکی خود را پایه گذاری کرد. در این روش، می‌توان رد (و همچنین تنوع) حرکات را، در یک بازه زمانی، با استفاده از یک قلم بر روی
کاغذ ثبت کرد. مَره دستگاه سنجش فشار خون را اختراع کرد و چندین دستگاه دیگر به
دنبال آن: پنُومُوگراف (pneumographe) برای بررسی حرکات تنفسی؛ میُوگراف (myographe) برای مطالعه عضلات که Hermann
von Helmholtz اختراع کرده بود و مَره آن را تکمیل کرد؛ اُودُوگراف (odographe) برای مطالعه راه رفتن، و
پُولیگراف (polygraphe) برای مطالعه تنفس، ثبت تپش قلب و ثبت نبض. این دستگاه از کپسولی
تشکیل شده بود معروف به "طبل مَره": صفحه کوچکی از عاج که با قسمتی از
بدن که بایستی مورد آزمایش قرار می‌گرفت، مماس می‌شد، فشار هوای داخل تغییر کرده و
از طریق یک لوله کائوچویی، به قلم نگارنده انتقال می‌یافت؛ قلب نگار (cardiographe)
...
اختراع روش گرافیکی و امکان حفظِ ردّی از پدیده ای رخ داده در گذشته (حافظه)، مشاهده‌های ذهنی را به کمی سازی‌های عینی بدل کرد.
اِدوار وَلتُون (Edouard Valton)، سوار به همراه یک دستگاه ضبط، آبرنگ، اصل 1872م.
اِتیِن ژول مَره، به واسطه روش گرافیکی، حرکات اسب را با سم های پنوماتیکِ واقع در زیر پای اسبِ در وضعیتِ چهارنعل، ثبت میکند.
استوانه یا سیلندر ضبط کننده
مَره نگارش گرافیکیِ چهارنعل را به واسطه آن چه ضبط کرده ارائه می دهد، همان طور که در نمودار برگرفته از کتاب مره، "ماشین حیوانی، حرکت زمینی و هوایی (La machine animale, locomotion terrestre et aérienne )" نیز مشاهده میشود. خطوط سفید یکنواخت، پاهای راست، و خطوط منقطع، پاهای چپ را نشان میدهند.
نمونه دیگری از ضبط یک پدیده فیزیولوژیکی، که تنوع شکل و فرکانس نبض را با تکیه بر گرمای لباس هایی که فرد پوشیده به نمایش می گذارد (نمودار برگرفته از اثر مَره، روش گرافیکی در علوم تجربی و به ویژه در فیزیولوژی و در پزشکی (La méthode graphique dans les sciences expérimentales et principalement en physiologie et en médecine, Paris: G. Masson, 1885, p. 567).
نمای چرخه حرکتی اسب
ماری از طریق روش گرافیکی و برای حوزه دیگری از دانش ، به درک بهتر فرایندهای مرموز نگهداری ماشین آلات سنگین از هوا در هوا از مشاهده پرواز حیوانات کمک کرده است. مطالعات وی به این ترتیب به پیشرفت هوانوردی کمک کرد
در سال 1868م.، مَره دامنه تحقیقات خود را به حرکات انسانی و حیوانی گسترش داد؛ او می‌خواست حرکات را در زمان و مکان اندازه‌گیری و بازنمایی کند. وی در ابتدا به پرواز حشره، سپس به پرواز پرنده علاقه نشان داد و به طور خاص، ثابت کرد که وضعیت قرارگیری بال‌ها، نه تنها مشروط به فعالیت عضلانی، که به مقاومت هوا نیز هست. این جریان منجر به کاربردهایی دیگر، همچون اندازه‌گیری حرکات آوایی، در آکوستیک، شد؛ سپس با همکاری Victor Tatin، مَره یک پرنده مکانیکی را به پرواز درآورد. مَره یافته های خود را در سال 1873 میلادی، در کتابی با عنوان "La machine animale" منتشر کرد.
این کتاب سر و صدای زیادی به پا کرد؛ به ویژه، مطالعه وضعیت چهارنعل اسب نشان داد که در این وضعیت، اسب برای مدت کوتاهی در هوا معلق می‌ماند - بی آن که هیچ یک از اعضایش زمین را لمس کنند - سپس، تنها بر روی یک پا فرود می‌آید. برای اطمینان از صحتِ نظریه حکیمِ فرانسوی، یک ثروتمند آمریکایی به نام Leland Stanford چالش گرفتن عکس‌های لحظه‌ای را به عکاس انگلیسی، (1904-1830) Eadweard Muybridge سپرد.
مایبریج در سال 1878 میلادی، با استفاده از 12 دوربینی که در امتداد پیست اسب دوانی قرار گرفته و با عبور اسب فعال می‌شدند، تعدادی عکس تهیه کرد. گرچه این تصاویر شگفتی جهانیان را برانگیختند، مَره، ضمن تحسین هم دوره‌اش، از این مسئله ابراز تأسف کرد که تصاویر این دوربین‌های چندگانه تعبیه شده در مسافتی طولانی، به هیچ وجه در مرجعی واحد ثبت نشده و به همین دلیل، امکان کمیت سنجی [دقیق] را نمی‌داده‌اند.
در سال 1889 میلادی، مَره نخستین فردی بود که با استفاده از دستگاهِ گاه نگارِ حاویِ فیلمش (pellicule)، فیلم هایی را کارگردانی کرد.در سال 1899 میلادی، او از فیلم 35 میلی متری برای نسخه جدیدِ دوربین گاه نگارش بهره گرفت، چیزی معادل یک دوربین قابل حمل، و در سال 1900 میلادی، یک تونل بادی اختراع کرد، مولّدِ جریان‌های هواپویش (aérodynamique) که به واسطه دوربین گاه‌نگار از آن‌ها عکس می‌گرفت.
به محض این‌که تکنیک عکاسی [گاه‌نگاری] در دسترس قرار گرفت، شخصیت‌ها یا اشیاء توانستند به طور همزمان، تحتِ زوایای مختلف دیده شوند. تا پیش از این نوآوری، یک ناظر انسانی مجبور بود تا به طور ذهنی در اطراف یک شیء یا شخصیت حرکت کند، بلکه به یک نمایِ کلیِ سه بعدی دست یابد. بنابراین، عکاسی امکان تغییرِ دیدگاه (pov) را در عین ساکن ماندن فراهم آورد.
پرواز کبوتر
مدل اصلی "تفنگ گاه نگاری" مَره. به واسطه این اختراع، مَره پدیدههای بسیاری را کشف کرد که بدون بهره‌گیری از این تکنیک، نامرئی بودند، مانند پروازی که از دیدگاههای (pov) مختلف ثبت شده، حتی هنگامی که پرنده تغییر مسیر داده است.
پرواز مرغ دریایی
پرواز یک مرغ دریایی، نخستین گروه (série)، اصل 1887م.
مدل مجازیِ سه بعدیِ تفنگ گاه‌نگاری
پرواز پلیکان
پرواز مرغابی، بخشی از اثر اصل 1887م.
با بهره‌گیری از عکس‌های پیش‌تر منتشر نشده از جهانِ موجوداتِ زنده، مَره مجسمه‌ای از حالات پی در پی و متغیرِ بدن و با‌ل‌های پرنده در حین پرواز ساخت، با این تفکر که این نوع بازنمایی، منجر به طراحی و ساختِ اشیاء پرنده خواهد شد.
مطالعه حرکات هوا در تونل باد، امری غیر ممکن بدون بهره گیری از گاه‌نگار که جریان یافتن هوا را در اطراف یک بدنه ثابت، در طول زمان، ثبت میکرد. این فعالیتهای هواپویش یا آیرودینامیک، متعاقباً برای فناوریهای هوانوردی مثمر ثمر واقع شدند.
مجسمه ای از تجزیه پروازِ مرغِ دریایی
مجسمه ای از تجزیه پروازِ مرغِ دریایی
وضعیتهای مختلف پرنده، بازسازی شده درون زُوئُوتروپ (Zootrope)، یک پویانماییِ واقع گرایانه را از پرواز پرنده خلق کرده اند.
ماکت یک ماشین پرنده، طراحی شده به وسیله اِتیِن ژول مَره
ماکت هواپیما، طراحی شده با همکاری Victor Tatin، پیشگام دانش هوانوردی (aéronautisme)
E. Valton ، پرواز یک زنبور ، گواش
جعبه [دوربین] عکاسی
مَره می‌خواست طبیعت را به واسطه تجزیه و قرار دادنش در برابر ما درک کند. برای تبدیل ویژگی‌های مشاهده شده به مقادیر عینیِ قابلِ اندازه‌گیری، مَره به تدریج، موضوعات خود را اصطلاحاً برهنه و جهان شمول کرد: بازیگرانی که به راحتی و به واسطه شناسه (کد)های پوششی قابل شناسایی بودند، حال، در لباس‌های سرهمی سیاه رنگی که رویشان خطوطی سفید نقش بسته بودند، از دید پنهان شدند.
روش استفاده شده به وسیله اِتیِن ژول مَره گذاری است از پیچیده به سهل، سهلی که می‌تواند ابتدا با هندسی سازی، سپس با رمزگذاری، توضیحی قابل فهم را ارائه دهد.
مردی با لباس سیاه (1883م.). طرحهای اسکلتهایی با ساختاری محدود به یک خط در یک سمت بدن (که رو به دوربین است)، این طرح ها بعداً حذف میشوند تا تنها حدود ده نقطه سفید بر روی زمینه سیاه باقی بمانند.
طرحی رسم شده از روی گاهنگاره های مردِ در حال دویدن.
مردی در حال راه رفتن با حضورِ ساعتی مرجعِ زمان در پسزمینه
سمت راست: گاه‌نگاری یک موضوع با سرهمیِ مشکی در حال پرش از روی یک صندلی.
سمت چپ: خطوطی که با دست، و با بهره‌گیری از عکس سمت راست، رسم شده و تغییر و تحول موقعیتهای مفصلی را در جریان پرش نشان میدهند (1883م.).
در این عکس، ره آورد اصلیِ گاه‌نگاری برای مشاهده و مطالعه پدیدههای طبیعی خلاصه شده است: تسلط بر زمان به واسطه کرونومتر (قرار داده شده در میدان دیدِ دوربین)، با تسلط بر مکان به واسطه عکسبرداری از حالات پی در پی بدن در هنگامِ یک چرخه حرکتی همراه شده است.
نمایشگاه گردانان
با حمایت سخاوتمندانه
شرکا و صاحبان حقوق عکس
